TNPSC GROUP2-GS - Indian Economy (இந்தியப் பொருளாதாரம்) பணக் கொள்கை

பணக் கொள்கை

பணக் கொள்கையை படிப்பதற்கு முன் பணத்தின் தன்மை மற்றும் அதன் பணிகளைக் காண்போம். தற்காலப் பொருளாதாரத்தை பணப் பொருளாதாரம் என்று அழைக்கும் அளவிற்கு பணம் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது. தற்காலப் பொருளாதாரம் பணமின்றி செயல்படாது. பொருளாதார முன்னேற்றத்தின் தொடக்க காலத்திலேயே பரிமாற்றத்திற்கான தேவை எழுந்தது. பரிமாற்றம் முதலில் பண்டமாற்று வடிவத்தில் ஏற்பட்டது. பண்ட மாற்று முறை என்பது பண்டங்களைக் கொடுத்து பண்டங்களை வாங்குதல் ஆகும். பணத்தைப் பயன்படுத்தாமல் நடைபெறும் வாணிபம் ஆகும். முற்காலத்தில் மனிதர்களின் விருப்பங்கள் எளிமையானதாகவும் மிகச் சிலவாகவும் இருந்ததால் பண்டமாற்று சிறப்பாக செயல்பட்டது. காலப்போக்கில் இது பொருந்தாத ஒன்றாக கருதப்பட்டது. இது பல சிக்கல்களை கொண்டது (1) இரட்டை தேவைப்பொருத்தம் பண்டமாற்று முறைக்கு தேவைப்பட்டது. ஒரு நபர் மற்றொரு நபர் விரும்புவதை பெற்றிருக்க வேண்டும். எடுத்துக்காட்டாக பசு வைத்திருக்கும் ஒரு நபர் குதிரை வேண்டுமென நினைத்தால் வேறு ஒரு நபர் குதிரையைக் கொடுத்து பசுவைப் பெறுபவராக இருக்க வேண்டும். இல்லை எனில் பண்டமாற்று நடைபெறாது. இது எப்போதும் சாத்தியமான ஒன்று அல்ல.

பொருட்களை இருப்பு வைத்திருப்பது என்பது கடினமான ஒன்று பணம் சேமிப்புக் கொள்கலன் ஆகும். பணம் இல்லாவிட்டால் செல்வத்தைப் பண்டங்களின் வடிவத்தில் தான் இருப்பு வைத்திருக்க வேண்டும். அவைகளை நீண்ட காலத்திற்கு இருப்பு வைத்திருக்க முடியாது. சில பண்டங்கள் அழுகக்கூடியவை மேலும் சில பண்டங்கள் அதன் மதிப்பை இழந்துவிடும்.

பண்டமாற்று முறையில் காணப்பட்ட குறைபாடுகளை (சிக்கல்களை) பணம் நீக்கிவிட்டது. பணம் பண்டமாற்று முறையின் சிக்கல்களைத் தீர்க்கும் ஒரு கருவியாக செயல்படுகிறது.

பண்ட பரிமாற்றத்தில் அனைவராலும் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டதும், அளவு கோலாகப் பயன்படுத்துவதும், மதிப்பின் நிலைகலனாகப் பயன்படுவதும் பணமாகும் என்று கிரௌத்தர் (Crowther) கூறுகின்றார். பொதுவாக அனைவராலும் எற்றுக் கொள்ளப்பட்ட எதுவும் பணமாகும் என்பதே இவ்விலக்கணத்தின் மையக் கருத்தாகும். நாணயங்கள், ரூபாய் நோட்டுகள், காசோலைகள், உண்டியல்கள் (Bills of Exchange), கடன் அட்டைகள் (Credit Cards) முதலியன பணத்துள் அடங்கும்.

பேராசிரியர் வாக்கர் (Walker) பணம் என்பது எதையெல்லாம் செய்ய வல்லதோ, அதுவே பணம்' என கூறுகிறார். இதன் மூலம் பணத்தின் பணிகளைக் குறிப்பிடுகின்றார். தற்கால பொருளாதாரத்தில் பணம் பல பணிகளைச் செய்கிறது. பணத்தின் முக்கியப் பணிகளைக் கீழ்க்கண்டவாறு குறிப்பிடலாம்.

பணம், பரிமாற்றக் கருவியாகவும், மதிப்பின் அளவுகோலாகவும், மதிப்பின் நிலைகலனாகவும், பிற்காலச் செலுத்துகைக்கான நிலை மதிப்பாகவும் செயல்படுகிறது.

பணம் ஒரு பரிமாற்றக் கருவியாகச் செயல்படுவது முக்கியப் பணியாகும். எல்லா பண்டங்களையும் பரிமாற்றம் செய்ய பொதுவாக எல்லோராலும் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டது பணமாகும். பண்ட மாற்றுமுறை மிகவும் சிக்கலானது. பணத்தின் அறிமுகம், பண்டமாற்றத்தில் உள்ள இன்னல்களைத் தீர்க்க உதவியது.

பணம் ஒரு பொதுவான அளவுகோலாக பயன்படுகிறது. இது ஒரு கணகீட்டின் அலகு (Unit of Account) மற்றும் நிலை மதிப்பு அளவு (Standard of Measurement) ஆகும். சந்தையில் ஒரு பண்டத்தை வாங்கும் பொழுது அதன் விலையை நாம் பணமாக செலுத்துகிறோம். விலை என்பது பணத்தால் மதிப்பிடப்படும். ஆகவே பண்டத்தின் மதிப்பை அதற்கு கொடுக்கப்படும் விலை என்ற பணத்தால் அளக்க முடியும். நீள, அகலத்தை அளப்பதற்கு மீட்டரையும், எடையை அளக்க கிலோ கிராமையும் பயன்படுத்துவது போல பண்டத்தின் மதிப்பை அளவிட பணத்தை பயன்படுத்துகிறோம். இது பொருளாதார கணக்கீட்டை எளிதாக்குகிறது.

தனது சொத்துக்களை சேமித்து வைக்க விரும்புபவனுக்கு பணம் எளிய, வசதியான கருவியாகும். இது மதிப்பின் நிலைகலனாக விளங்குகிறது. ஒருவனின் சொத்து ஆயிரம் கால்நடைகாளாக இருப்பின் அவற்றை கால்நடைகளாகவே சேமித்து வைத்தல் கடினமாகும். ஆனால் பணமிருந்தால் கால்நடைகளை விற்று அச்சொத்தை பணமாக சேமித்து வைக்கலாம்.

எதிர்காலச் செலுத்துகைக்கு பணம் ஒரு கருவியாகப் பயன்படுகிறது. கடன் பற்று கருவிக்கு (Credit transactions) இது அடிப்படையாகும். தற்கால வணிபம் இக்கடன்பற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டே செயல்படுகிறது. பணமே கடன்பற்றை ஊக்குவிக்கின்றது. கடன் பற்றை செலுத்துகை (payment) எதிர்காலத்தில் நடைபெறுவதால், நிகழ்காலத்தில் இருப்பது போன்றே எதிர்காலத்திலும் அதே பரிமாற்ற சக்தியைக் கொண்ட ஒரு இடையீட்டுக் கருவி இருப்பது அவசியம். கடன் பரிமாற்றத்தைப் பண்டங்களின் மூலம் மேற்கொண்டால் அது பல பிரச்சனைகளை ஏற்படுத்தும். அது வாணிபத்தையும் பாதிக்கும். பணம் இடையீட்டுக் கருவியாக பயன்படுத்த வேண்டுமென்றால் அது எல்லோராலும் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்ட ஒன்றாக இருக்க வேண்டும். ஒரு பொருள் அனைவராலும் பணமாக ஏற்றுக் கொள்ளப்பட வேண்டும் அல்லது அரசு அதற்கு சட்டபூர்வமான அங்கீகாரத்தை வழங்க வேண்டும். அடுத்த இரண்டு பணிகளான மதிப்பின் நிலைகலன், எதிர்காலச் செலுத்துகைக்கான நிலை மதிப்பு ஆகியவற்றைச் செய்ய பணத்தின் மதிப்பு நிலையாக இருக்க வேண்டும்.

இந்திய ரிசர்வ் வங்கி நமது நாட்டின் மைய வங்கியாகும். இது நமது நாட்டின் பண அமைப்பை (Monetary System) கட்டுப்படுத்துகிறது. நமது நாட்டின் பண அளிப்பை நான்கு படிவங்களாக வகைப்படுத்துகிறது.

M1 = பொது மக்களிடம் உள்ள செலாவணி (நாணயங்கள் + ரூபாய் நோட்டுகள் + மக்களின் கேட்பு வைப்புகள்) ஆகியன அடங்கும். இது M1 - குறுகிய பணம் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது.
M2 = M1 + அஞ்சலக சேமிப்பு வைப்புகள்
M3 = M2 + வங்கியில் உள்ள பொதுமக்களின் கால வைப்புகள். M3 விரிவான பணம் அல்லது பரந்துபட்ட பணம் (Broad Money) என்றும் அழைக்கப்படுகிறது.
M4 = M3 + அஞ்சலக மொத்த வைப்புகளும் + பல்வேறு நிதி அமைப்புகளின் சேமிப்பு வைப்புகள் (குறிப்பு - அஞ்சலகத்தில் சேமிப்பு வைப்புகள் தவிர பல்வேறு முதிர்வு காலங்களைக் கொண்ட பிற நிரந்தர வைப்புகள்)

இருப்புப் பணம் அரசு பணமாகக் கருதப்படும். இச்சந்தர்ப்பத்தில் இந்திய ரிசர்வ் வங்கியும் அரசாக கருதப்படுகிறது. இருப்புப் பணம் என்பது பொது மக்களிடம் உள்ள இருப்புக்களையும் மற்றும் வங்கிகளின் ரொக்கங்களையும் குறிக்கும் ரொக்க இருப்பின் உட்கூறுகளாவன
C = பொது மக்களிடம் உள்ள பணச் செலாவணி
OD = இந்திய ரிசர்வ் வங்கியிடம் உள்ள பிற வைப்புகள் (பொது மக்கள் ரிசர்வ் வங்கியிடம் உள்ள வைப்புகளை ரொக்கமாகவும், பணமாகவும் கருதுகின்றனர்)
CR = வங்கிகளின் ரொக்க முன் இருப்புகள் ரொக்க முன் இருப்புகளை இரண்டு பிரிவாகப் பிரிக்கலாம் 1) வங்கிகளிடமே உள்ள ரொக்க இருப்பு 2) ரிசர்வ் வங்கியிடம் வைக்கப்பட்ட வங்கிகளின் ரொக்க இருப்பு
இவ்வாறாக இருப்புப் பணம் (RM) = C + OD + CR
பண அளிப்பு பற்றிய எளிய கோட்பாட்டின்படி, பண அளிப்பானது (M) ரொக்கப் பணம் செய்யும் அதிக பணிகளைப் பொருத்ததாகும். வேறுவகையில் கூறினால் ரொக்கப் பணம் மாற்றமடைந்தால் பண அளிப்பும் மாற்றமடையும்.

புழக்கத்திலுள்ள ரூபாய் நோட்டுக்கள் கட்டளைப் பணம் எனக் குறிப்பிடப்படுகிறது. எ.கா. இந்திய அரசால் வெளியிடப்படும் ஒரு ரூபாய் நோட்டுகள் கட்டளைப் பணமாகும். ரிசர்வ் வங்கியால் வெளியிடப்படும் நோட்டுகள் வங்கி நோட்டுகள் எனப்படும். இவைகள் கடன் உறுதிப்பத்திரத்தின் (Promissory Note) இயல்பைக் கொண்டதாகும்.

பெரும்பாலான நாடுகளில், பேரியல் பொருளாதாரக் கொள்கையின் முக்கிய அடிப்படை நோக்கங்கள் முழு வேலை வாய்ப்பு (Full Employment), நிலையான விலை, விரைவான, பொருளாதார வளர்ச்சி, செலுத்து சமநிலை பொருளாதார நீதி ஆகியவை ஆகும். பொருளாதார நீதி என்பது ஏற்றத்தாழ்வற்ற வருமானப் பகிர்வைக் குறிக்கும். பேரியல் பொருளாதாரக் கொள்கைகள் மூலமாக அரசு இக்குறிக்கோள்களை அடைய முயற்சிசெய்கிறது. பேரியல் பொருளாதாரக் கொள்கைளை பணவியல் கொள்கை, நிதியியல் கொள்கை என இரு வகையாகப் பிரிக்கப்படுகின்றன. தொழில் கொள்கை, வேளாண்மைக் கொள்கை காப்புவரி அல்லது சுங்கவரிக் கொள்கை போன்ற கொள்கைகளையும் அரசு பின்பற்றுகிறது. ஆனால் நாம், பணவியல் கொள்கை மற்றும் நிதியியல் கொள்கைகளை மட்டுமே இங்கு காண்போம். இப்பாடத்தில் நமது நாட்டின் பணவியல் கொள்கை பற்றி காண்போம்.
‘பணக் கொள்கை என்பது பொருளாதாரக் கொள்கையின் நோக்கங்களை அடைய பண அளிப்பு மற்றும் பணத்தை உற்பத்தி செய்ய ஆகும் செலவுகளை கட்டுப்படுத்த மைய வங்கி மேற்கொள்ளும் நடவடிக்கைகளாகும்' என்று எட்வர்டு சாபிரோ கூறியுள்ளார் (Edward Shapiro).

பண அளிப்புக் கட்டுப்பாட்டுக் கொள்கை (Credit Control Policy) என்பதை பணக்கொள்கை என்றே பொதுவாகக் கூறுகிறோம். இதை இருவகையாகப் பிரிக்கலாம்.
1. கடன் நிதி அளவு கட்டுப்பாட்டு முறைகள் (Quantitative Credit Control Measures)
2. தேர்ந்தெடுத்த கடன் கட்டுப்பாட்டு முறைகள் (Selective Credit Control Measures).
கடன் நிதி அளவு கட்டுப்பாட்டு முறைகளில் (வங்கி) வட்டி வீதம், ரொக்க இருப்பு வீதம், வெளிச்சந்தை நடவடிக்கைகள் ஆகியன அடங்கும்.

மற்ற வணிக வங்கிகளுக்கு மைய வங்கி வழங்கும் கடனுக்கு விதிக்கும் வட்டி வீதமாகும். பொருளாதாரத்தில் அதிகப்படியான பணப்புழக்கம் ஏற்படுமாயின் மைய வங்கி பணப்புழக்கத்திலிருந்து பணத்தின் அளவைக் குறைக்க வேண்டும். வங்கி வட்டி வீதத்தை அதிகரிப்பதின் மூலம் இதைச் செய்யலாம். மைய வங்கி வட்டி வீதத்தை அதிகரிக்கும் பொழுது, வணிக வங்கி வசூலிக்கும் வட்டி வீதமும் அதிகரிக்கும். இவ்வாறு வட்டி வீதம் அதிகரிப்பதால் (முதலீட்டாளர்கள்) கடன்பெறும் ஆர்வம் வணிகர்களிடையே குறைந்து விடுகிறது. மேலும் உற்பத்தியாளர்களும் முதலீட்டிற்காக பெறும் கடன் தொகையின் அளவைக் குறைப்பர். பொதுவாக பணவீக்கத்தைக் குறைக்க மைய வங்கியானது வங்கி வட்டி வீதத்தை உயர்த்தும்.

வணிக வங்கிகள் உருவாக்கும் கடன் அளவு அதனுடைய ரொக்க இருப்பு வீதத்தைப் பொறுத்து அமையும். ரொக்க இருப்பு வீதத்தை மாற்றும் அதிகாரம் மைய வங்கிக்கு மட்டுமே உண்டு. பணவீக்க காலத்தில் பொருட்களின் விலை உயர்வை தடுக்கவும் கடன் அளவை கட்டுப்படுத்தவும் இக்கருவியை பயன்படுத்துகிறது.

மைய, மாநில அரசுகளின் கடன் பத்திரங்களை வாங்கி விற்பதன் மூலம் வெளிச்சந்தை நடவடிக்கை நடைபெறுகிறது. கடன் அளிப்பை கட்டுப்படுத்தும் கருவியாக வெளிச்சந்தை நடவடிக்கையின் வெற்றி கீழ்க்கண்டவற்றைப் பொறுத்து அமையும்.
1. போதுமான அளவு அரசு கடன்பத்திரங்களை (Securities) மைய வங்கி வைத்திருத்தல்.
2. நல்ல முன்னேற்றமடைந்த பண உண்டியல் அங்காடி (Bill Market Securities).
3. வணிக வங்கிகள் ரொக்க இருப்பு வீதத்தை நிலையாக வைத்திருக்கும் திறமை.
இந்தியாவில் அதிக அளவில் இந்நிலை காணப்படவில்லை. எனவே வெளிச்சந்தை நடவடிக்கைகள் ஒரு நல்ல கடன் அளவைக் கட்டுப்படுத்தும் கருவியாக செயல்படவில்லை . கடன் அளவைக் கட்டுப்படுத்துவதைவிட, அரசு கடன் பெறும் நடவடிக்கைகளுக்கு இது அதிகமாக பயன்படுத்தப்படுகிறது.

அதிகப்படியான பணம் மிகக் குறைந்த பண்டங்களை துரத்துவது பணவீக்கம் என்று கூறப்படுகிறது. கொடுக்கப்பட்ட விலையில் பண்டங்கள் பணிகளுக்கான தேவை, அவற்றின் அளிப்பைவிட உயர்ந்திருக்கும் நிலையில் பொது விலை மட்டம் உயரும் நிலையை பணவீக்கம் என்கிறோம்.

இரண்டாம் உலகப் போர் முடிவுக்கு வந்ததிலிருந்து (1945லிருந்து) விலையும் கூலியும் ஒன்றை ஒன்று மேல்நோக்கி உயர்த்தும் நிலையை தவழும் பணவீக்கம் என்று கூறுகிறோம்.